Onlar Ahirete de İnanmazlar: İnançsızlığın Akıbeti ve Ahiret Gerçeği

İnanç, insan psikolojisinin derinliklerinde yer alan bir olgudur. İnsanoğlunun varoluşunu sorguladığı, evrendeki yerini ve geleceğini anlamlandırmaya çalıştığı temel sorular arasında ahiret inancı, oldukça önemli bir yer tutar. Ancak tarih boyunca bazı gruplar, ahiret hayatını ve ölümü aşan bir dirilişi reddederek, hayatın sadece dünyadan ibaret olduğunu savunmuşlardır. Bu yaklaşım, Kur'an-ı Kerim’de pek çok ayetle eleştirilmekte ve ahiret inancının önemine vurgu yapılmaktadır.

Müşriklerin, "Kuru bir kemik yığını, kokmuş toprak olduktan sonra mı dirileceğiz?" ifadeleri, Kur'an’da sıkça bahsedilen inkâr ve inançsızlık tavrını temsil eder. Bu düşünce tarzı, insanların yaratılışını ve evrendeki yaratılış düzenini göz ardı etmenin ötesinde, Yaratan'a duyulan saygıyı ve teslimiyeti de yüceltmemektedir. Zamanla insanoğlu, maddeci bir bakış açısıyla, yalnızca duyularla algılanan gerçekleri kabul edip, manevi ve görünmeyen gerçekleri reddetme noktasına gelmiştir.

Kur'an'da bu inançsızlık durumu şu şekilde ele alınmaktadır: "Kıyamet günü biz onları kör, dilsiz ve sağır olarak yüzükoyun toplayıp süreriz." (İsra: 17/98). Bu ayette, inkârcıların başına gelecek felaketin büyüklüğü ve ahiretteki durumu çarpıcı bir dil ile anlatılmaktadır. Ahiret hayatına inanmayanların, yaratılış ve ölüm sonrası dirilişin gerçekliğinden yoksun kalmaları, onları yalnızca madde dünyasına hapseder ve gerçek anlamda bir yaşam sürmelerinin önünü kapatır.

Dünyayı hayatın merkezine koyarak, "Biz bir daha dirilmeyeceğiz." diyen bireyler, bu geçici hayatta elde ettikleriyle yetinmeyi, yaşamın derin anlamını sorgulamaktan kaçınmayı seçmişlerdir. Bu kişiler, akıllarını ve ruhlarını geliştirerek daha yüksek bir varoluş düzeyine ulaşmak yerine, sadece maddi değerlerle tatmin olmayı tercih ederler. Dolayısıyla onlar için doğanın kendisi bir yaratıcının eseri değil, sadece bir takım fiziksel olgulardan ibarettir.

Kur'an’da bu tür inkârcılara yönelik pek çok uyarı bulunmaktadır. "Hayatımız, bu dünyadakinden ibarettir. Biz, bir daha dirilecek de değiliz." (En'am: 6/29) ifadesi, bu düşüncenin temelini gösterir. İnkârcılar, kendilerinden önceki kavimlerin başına gelen olayları göz ardı ederler ve bu nedenle geçmişin derslerinden faydalanamazlar. Aynı zamanda, yaratıcının kudretini sorgulayarak, bireysel varlıklarının yok oluşunu kabullenmeyi reddederler. Oysa Kur'an, "Onları, ilk defa yaratan diriltecek. O, her yaratmayı bilendir." (Yasin: 36/78-79) diyerek, yaratılışın ve yeniden dirilişin kesinliğini vurgulamakta, Tanrı'nın kudretini mahcup eden bir gerçekliği gözler önüne sermektedir.

İnançsızlık, yalnızca kişisel bir tercih değil, aynı zamanda toplumsal bir sapma haline gelebilmekte ve insanların manevi değerlerinden uzaklaşmasına yol açmaktadır. Günümüz dünyasında, bilimsel gelişmelerin ve teknolojinin sağladığı imkanlarla, birçok insan ahiret inancını sorgulamakta ve madde ile somut veriler üzerinden hayatı değerlendirmektedir. Ancak bu tür bir yaklaşım, insanın manevi boyutunu, psikolojik dengesini ve ahlaki yapısını tehdit altına almakta; insanların ruhsal boşluklarına neden olmaktadır.

Ahiret inancı, bireyin hayatını doğru bir şekilde anlamlandırmasına yardımcı olur. Bu inanç, insanın yalnızca dünyada değil, ahirette de sorumlu olduğunu bilmesine ve bu doğrultuda bir yaşam sürmesine engel olan bir korku değil, doğru bir yönlendirmedir. "Kim Allah’a, meleklerine, peygamberlerine, Cebrail’e ve Mikail’e düşman olursa, Allah da kâfirlerin düşmanıdır." (Bakara: 2/97-98) ayeti, bu inançsızlığın getirdiği sonuçları gözler önüne sermektedir. İnançsızlık, insanın ahlaki değerlerinden ve toplumsal sorumluluklarından kopmasına; nihayetinde yalnızlığa ve kötü sonlara yol açabilecektir.

Sonuç olarak, ahiret inancı, insanları daha iyi bir yaşam sürmeye, ahlaki ve manevi değerlere saygı göstermeye teşvik eden önemli bir unsurdur. Bu inanç, varoluşun anlamını kavramak ve yaşamak için gereken derinlikli bir perspektifi sunar. Müşriklerin ve inkârcıların düşünce biçimini aşmak gerekmektedir; zira bu dünyada geçici bir yaşam sürmekte olan insan, ahiret gerçeğini anlamadıkça, gerçek mutluluğa asla ulaşamayacaktır. Bu nedenle, sade bir yaşama anlayışının ötesine geçerek, ahireti unutmadan bir hayat inşa etmek, insanı hem ruhsal hem de ahlaki olarak zenginleştirecektir.