Bir varmış bir yokmuş…
Uzak değil, tam da şehrin göbeğinde bir krallık varmış. Bu krallıkta bir zamanlar kalemiyle dağları titreten bir yazar yaşarmış. Halk, onun kelimeleriyle gerçeği görür, karanlık köşeler aydınlanırmış.
Ama bir gün…
Tahtın etrafında fısıldaşmalar başlamış. Parayı eline alan birkaç “yeni prens”, sarayın perdelerini kapatmış. “Fermanı biz yazarız, kalemi biz kırarız, hesabı biz keseriz” demişler kendi aralarında.
Tahta değil ama gölgelere oturmuşlar.
Sonra bir sabah, yazarın masasına sessizce bir mühür bırakılmış:
— “Artık susacaksın…” demiş mühür.
Ama unuttukları bir şey varmış: Kalem susmazdı. Kırılan kalem, bir gün daha keskin geri dönerdi.
Yeni prensler fermanlarını yazarken, halk sessizce izliyormuş. Derken bir gün…
Gökyüzünde bir rüzgâr esmiş. Kırılan kalemin sesi, fermanın üstüne kazınmış:
> “Gerçeği mühürleyemezsiniz…”
Ve prenslerin fermanı rüzgârla savrulmuş giderken, kalem yeniden yazmaya başlamış.
Masal bu ya…
Ferman onların olabilir… ama tarihi yazan kalem, her zaman gerçeğin yanında olurmuş.
Serdar Cemal Hoca
“Elhamdülillah” Demek Nimete Şükürdür – Müminin Dilindeki En Güzel Zikir
Akın Tezel
Rahat Bırakın Atatürkü!
Serap'la Tatlı Sert
“Yeni Prenslerin Fermanı”
YUSUF POLAT
Osimhen işi çok uzadı
Cemal Demirtaş
BODRUM BELEDİYESİNİN ŞEZLONGLARI
Murat Mallı
Fethiye Deprem Tehlikesi Altında: Turizm Mi, Güvenlik Mi?
ERHAN DARGEÇİT
TBMM kapanmamalıdır
Hatice ATAMAN
YEMEKLERDEN SONRA UYUYORSAN DİKKAT! İNSÜLİN DİRENCİN OLABİLİR.
DR.İSMAİL TEKPINAR
HER FERT POTANSİYEL ENGELLİ ADAYIDIR
Hakan'ın Kalemin'den
Sevgili Dostlar...